Szalenie dziwnie jest wejść tutaj po tylu latach (7 latach!). Szczerze mówiąc zapomniałam już, że mam tego bloga. Czy to oznacza, że u mnie jest aż tak dobrze? Otóż nie. Być może nigdy nie będzie dobrze. Wracam, nie wiem na jak długo. Dorzucam krótki wiersz, który napisałam niedawno i już publikowałam na drugim, prywatnym blogu. Oddaje moje zmagania z życiem przez ostatnie pół roku.
Runęły ideały
Z wielkim hukiem
Jeszcze nie zdążyłam
Ich opłakać
Jeszcze nie zdążyłam
Ich poukładać
Na nowo
A życie każe mi
Żyć dalej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz