Uratuj...

Uratuj mnie!

Przecież widzisz, że ledwo żyję.

Uratuj mnie!

Przecież wiesz, że jest źle.

Uratuj mnie!

Przecież widzisz, że nie mam już siły.

Uratuj mnie!

Przecież wiesz, że potrzebuję pomocy.

Uratuj mnie!

Przecież widzisz moje blizny.

Uratuj mnie!

Przecież wiesz, że sobie nie radzę.

Uratuj mnie!

Przecież widzisz co się dzieje.

Uratuj mnie!

Przecież wiesz, że niedługo umrę.

Uratuj mnie!

Póki jeszcze możesz.

Danke.

Dziękuję Ci. Dziękuję, że wszystko spierdoliłeś, że znów zalałam się łzami i znów sięgnęłam po żyletkę. Dziękuję za przypomnienie tych cudownych chwil spędzonych razem. Dziękuję, że zburzyłeś mój od kilku lat budowany na nowo świat. Dziękuję, że znów zadałeś mi ból, tak bardzo za tym tęskniłam…